Page 321 - کتاب پرورش سبزی و صیفی جات
P. 321
موسیر اهلی یا شالوت نتیجه تغییرات ژنتیکی در پیاز معمولی است ولیکن از دو جنبه با آن تفاوت دارد :
الف) به هیچ وجه بذر تولید نمی کند.
ب ) موسیر برخلاف پیاز که یک تکه است ،از چندین پیاز کوچک و متصل به همدیگر که ورقه ورقه
نیستند ،تشکیل یافته است.
کاشت موسیر در اواخر زمستان و پس از رفع خطر بروز یخبندان ها انجام می پذیرد.
موسیر را همانند پیازها و با استفاده از پیازهای کوچک می کارند.
مقدار پیازچه لازم برای کاشت هر هکتار حدود 1/5تن است.
تراکم کاشت آن را 10-15 × 30-40سانتیمتر انتخاب می نمایند.
کاشت موسیر در اراضی مرطوب باعث پوسیدگی آن می شود.
گیاه موسیر خواهان کود فراوان است.
از کاشت موسیر در اراضی برخوردار از کودهای دامی تازه باید خودداری ورزید.
انجام آبیاری و وجین علف های هرز برای کسب محصول کافی ضرورت دارند.
برداشت موسیر زمانی انجام می گیرد که برگ های سبز هوایی به زردی و پلاسیدگی به گرایند.
مقدار محصول موسیر 15-20تن در هکتار است.
موسیر را پس از برداشت در هوای معمولی می خشکانند.
موسیرهای وحشی با نام های علمی " "Allium stipitatumو " "A. hirtifoliumگیاهانی دائمی هستند که
در آب و هوای معتدل می رویند.
جمع آوری موسیرهای وحشی در اواخر بهار تا اوایل تابستان از مناطق کوهستانی صورت می گیرد.
303
