Page 33 - کتاب پرورش سبزی و صیفی جات
P. 33

‫چغندر لبوئی گیاهی دو ساله است لذا در سال ا ّول فقط به گسترش اندام های رویشی (برگ ها و غده) می‬
                                               ‫پردازد و با آغاز بهار سال بعد وارد فاز زایشی می شود‪.‬‬

   ‫برگ های چغندر لبوئی از نوع ایستاده ‪ ،‬دارای دمبرگ بلند ‪ ،‬پهنک بیضی شکل ‪ ،‬سطح چین دار و یا‬
                                                                                         ‫مواج هستند‪.‬‬

                  ‫ساقه گلدهندۀ گیاه حاوی گل های کوچک سبز رنگ در دسته های ‪ 5-6‬تائی می باشد‪.‬‬

 ‫چغندر لبوئی در خاک های رسی‪-‬شنی عمیق و حاصلخیز با ‪ 6/8 – 7/2 PH‬به خوبی حاصل می دهد‪.‬‬
                            ‫بذور چغندر لبوئی را در تراکم های ‪ 15-20 × 50-60‬سانتیمتر می کارند‪.‬‬
                                                ‫عمق کاشت بذور آن را ‪ 2-3‬سانتیمتر انتخاب می کنند‪.‬‬
                                                  ‫مقدار بذور مصرفی ‪ 25-30‬کیلوگرم در هکتار است‪.‬‬
                               ‫بهترین زمان کاشت بذور مذکور در اواخر اسفند تا اوایل فروردین است‪.‬‬

   ‫کاشت چغندر لبوئی را باید تا حد امکان زودتر انجام داد لذا به محض پایان احتمال بروز یخبندان های‬
                                        ‫زمستانه یعنی بعد از نیمه اسفند باید به این کار مبادرت ورزید‪.‬‬

                           ‫دمای ‪ 2-3‬هفته ابتدای رشد آن بهتر است بین ‪ 5-10‬درجه سانتیگراد باشد‪.‬‬

           ‫بهتر است بذور چغندر لبوئی را با تعداد بیشتری بکارند سپس در مرحله ‪ 4‬برگی تنک نمایند‪.‬‬
                                            ‫آبیاری منظم و کنترل علف های هرز بسیار ضرورت دارند‪.‬‬

                       ‫دمای متوسط و رطوبت نسبی زیاد بهترین شرایط برای رشد چغندر لبوئی هستند‪.‬‬
 ‫برای پیش رس کردن چغندر لبوئی اقدام به کاشتن بذور آن در داخل گلدان های بسیار کوچک کاغذی در‬

    ‫شرایط گلخانه ای می کنند سپس با مناسب شدن هوا به نشاء آنها در زمین اصلی با تراکم مناسب می‬
                                                                                              ‫پردازند‪.‬‬

                                                           ‫توصیه های کودی چغندر لبوئی عبارتند از ‪:‬‬
                                            ‫کودهای آلی پوسیده ‪ 20-30‬تن در هکتار قبل از کاشت‬
                                   ‫کود شیمیایی ازته ‪ 200-250‬کیلوگرم در هکتار طی چند وهله‬
                                       ‫کود شیمیایی فسفره ‪ 200‬کیلوگرم در هکتار در زمان کاشت‬
                                       ‫کود شیمیایی پتاسه ‪ 300‬کیلوگرم در هکتار در زمان کاشت‬

 ‫محلول پاشی با کود بوراکس می تواند از پوکی و شکافتگی ریشه های ذخیره ای چغندر لبوئی در خاک‬
                                                                               ‫های فقیر جلوگیری کند‪.‬‬

 ‫افزودن کودهای ازته سرک در طی اوایل تا اواسط دوره رویشی گیاه به جهت طولانی بودن دوره زندگی‬
                                                                          ‫آن (‪ 8-7‬ماه) ضرورت دارد‪.‬‬

                                   ‫چغندر لبوئی محصول فصل خنک است لذا سرما را متحمل می باشد‪.‬‬
 ‫ریشه ذخیره ای چغندر لبوئی در عمق خاک نفوذ می یابد و در شرایط مناسب به خوبی ضخیم می گردد‪.‬‬

                            ‫چغندر سالادی دارای ریشه های ذخیره ای به رنگ های سفید تا قرمز است‪.‬‬
       ‫دوایر روشنی که در برش عرضی غده ها ملاحظه می شوند‪ ،‬نشاندهنده بافت آوندی و دوایر تیره‬

                                                                     ‫نشاندهنده بافت ذخیره ای هستند‪.‬‬

                                                              ‫‪33‬‬
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38