Page 238 - کتاب پرورش سبزی و صیفی جات
P. 238
گشنیز گیاهی یکساله است که ارتفاع آن تا 160سانتیمتر می رسد.
ساقه های گشنیز از نوع منشعب هستند.
برگ های آن متناوب و دو شکلی می باشند یعنی برگ های پائینی بزرگ و دارای دمبرگ ولی برگ های بالایی
باریک هستند .
گل آذین گشنیز از نوع چتر مرکب با گل های کوچک سفید تا صورتی می باشند و در انتهای ساقه های اصلی و
فرعی ظاهر می گردند .
میوه های گشنیز از نوع فندقه به قطر 1/5-6میلیمتر هستند.
گشنیز نیازمند خاک های شنی-لوم و حاصلخیز با 7-6/5 PHاست .
صفر گیاهی گشنیز 4درجه سانتیگراد می باشد.
مناسب ترین دما برای رشد گشنیز 15-20درجه سانتیگراد است .
گشنیز نسبت به سرما نسبتاً مقاوم می باشد .
گشنیز نیاز آبی متوسطی دارد.
گشنیز در مناطقی با بارندگی به موقع به میزان 500میلیمتر به صورت دیمکاری به عمل می آید .
زمین مورد نظر را در پائیز شخم می زنند و در اسفند ماه با دیسک و ماله هموار می سازند .
روش کاشت کرتی-ردیفی برای پرورش گشنیز مناسب است .
بذرهای گشنیز را 12-24ساعت قبل از کاشت خیس می کنند.
بذور کوچک گشنیز را برای کاشت یکنواخت با ماسه مخلوط می نمایند .
گشنیز را می توان در پائیز و یا در بهار کاشت ولیکن کاشت اوایل بهار مرسوم تر است .
بذرها را در عمق 2-3سانتیمتری خاک قرار می دهند.
گشنیز را با تراکم 10 × 30سانتیمتر می کارند بطوریکه 100هزار بوته در هکتار فراهم آید .
مقدار بذر مصرفی گشنیز 15-20کیلوگرم در هکتار است.
دوره رشد گشنیز 80-120روز است که از اوایل بهار تا مرداد ماه به طول می انجامد .
گشنیز را بهتر است در تناوب زراعی با بقولات قرار دهند .
مبارزه با علف های هرز مزرعه گشنیز به صورت قبل از کاشت با علف کش های "آفالون" و "مرکازین" به
میزان 4-5لیتر در هکتار توصیه می گردد .
در صورتی که هدف برداشت میوه های گشنیز باشد ،آن را یکبار در سال برداشت می کنند.
میزان محصول گشنیز 800-1000کیلوگرم دانه خشک در هکتار با رطوبت کمتر از 14درصد است.
در صورتیکه هدف اندام های رویشی باشد ،گشنیز را در دو مرحله با داس یا موور برداشت می کنند.
220
