Page 235 - کتاب پرورش سبزی و صیفی جات
P. 235
کنگر فرنگی سبزی فصل خنک محسوب می گردد.
آرتیشو یا " ِخرشوف" گیاهی دائمی با برگ های بزرگ بریده بریده و پوشیده از خار است.
بوته های آرتیشو تا ارتفاع بیش از یک متر رشد می کنند.
طول هر برگ آرتیشو به یک متر می رسد.
سطح برگ های آرتیشو به رنگ سبز مایل به خاکستری و زیر برگ ها کرکدارند.
آرتیشو دارای گل هایی به رنگ های سفید ،آبی و یا بنفش است.
گلدهی آرتیشو در شرایط روزهای بلند صورت می پذیرد.
میوه های آرتیشو از نوع خشک می باشند.
نهنج ضخیم و براکته های گوشتی و فلس مانند آرتیشو همان بخش خوراکی آن را تشکیل می دهند.
غنچه های خوراکی مذکور در انتهای ساقه اصلی و شاخه های فرعی ظاهر می گردند و باید قبل از باز شدن
برداشت گردند.
خاک هایی با بافت متوسط ،حاوی مواد آلی ،آهک کافی ،زهکش دار و 6 - 8 PHبرای پرورش آرتیشو
مناسب هستند.
گیاه آرتیشو تحمل سرما شدید و رطوبت زیاد را ندارد.
بهترین رشد گیاه آرتیشو در روزهای 24درجه سانتیگراد و شب های 13درجه سانتیگراد صورت می پذیرد.
کنگر فرنگی را از طریق بذور و جوانه های پاجوش ( )suckerمی توان تکثیر نمود.
روش اصلی تکثیر آرتیشو با استفاده از پاجوش ها می باشد.
پاجوش های آرتیشو از ریزوم ها خارج می گردند.
بوته های قدیمی آرتیشو را می توان به چند بخش تقسیم نمود و مجدداً کاشت.
بذور کنگر فرنگی را در مناطق معتدله و سردسیر از اواسط اسفند تا آخر اردیبهشت می کارند.
تکثیر آرتیشو در خوزستان ضمن پائیز صورت می پذیرد.
تراکم کاشت آرتیشو را 150-200 × 75-100سانتیمتر قرار می دهند.
جوانه زنی بذور آرتیشو نسبتاً ضعیف است لذا در هر سوراخ کاشت تعداد 4-5بذر قرار می دهند تا پس از
سبز شدن تنک شوند.
آبیاری ،تنک کردن ،وجین علف های هرز از اهمیت فراوانی برخوردارند.
اهمیت آبیاری در خاک های سبک و ماههای گرم سال بیشتر می گردد.
بروز شرایط خشکی موجب باز شدن براکته ها و نزول کیفیت محصول می شود.
217
